Kąty Rybackie
Kąty Rybackie (kasz. Rëbacczé Kątë, niem. Bodenwinkel) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Sztutowo na obszarze Żuław Wiślanych przy drodze wojewódzkiej nr 501. Wieś jest siedzibą sołectwa, w którego skład wchodzi również miejscowość Skowronki. Wieś rybacka z portem morskim, położona na zachodnim brzegu Zalewu Wiślanego, w odległości 56 km od Gdańska. Znajdują się tam szerokie, piaszczyste plaże oraz rezerwat przyrody kormorana czarnego Kąty Rybackie. Jest to największa w Europie ostoja kormoranów. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Po I rozbiorze Polski Kąty Rybackie zostały zaanektowane przez Prusy. W latach 1773-1918 Kąty Rybackie podlegały administracji zaboru pruskiego, w 1919 znalazły się na terenie Wolnego Miasta Gdańska. 1 września 1939 zostały włączone do niemieckiej III Rzeszy. Wiosną 1945 roku Kąty Rybackie znalazły się ponownie w Polsce. Do 1945 miejscowość znajdowała się na trasie Żuławskiej Kolei Dojazdowej prowadzącej do Krynicy Morskiej. Niewielka osada na Mierzei Wiślanej, 23 km na północ od Elbląga, jest sympatycznym letniskiem, mających od lat swych stałych wielbicieli. W tej turystycznej miejscowości znajdziemy noclegi w Kątach Rybackich. Od Zatoki Gdańskiej oddziela ją 2-kilometrowy wał zalesionych wydm. Jest tu port rybacki oraz zakład szkutniczy, a także niewielkie Muzeum Zalewu Wiślanego, prezentujące głównie historię szkutnictwa i rybołówstwa w regionie. W pobliżu miejscowości rozciąga się rezerwat ornitologiczny „Kąty Rybackie”, utworzony w 1957 r. Rosną tu sosny, których wiek określa się na 100–120 lat. Na wierzchołkach drzew budują swoje gniazda kormorany. To największa ostoja tych ptaków w Europie, licząca ponad 700 osobników. Odchody ptaków powodują obumieranie drzew, wskutek tego kolonia przenosi się coraz dalej, pozostawiając po sobie posępny pejzaż z martwymi kikutami drzew.