Władysławowo
Historia Władysławowa sięga wczesnego średniowiecza. Już w XIII-XIV wieku w dokumentach odnotowano miejscowość rybacką o nazwie Wielka Wieś, a także wsie rolnicze: Cetniewo i Poczernino. Wielka Wieś po raz pierwszy została wspomniana w zapiskach historycznych w 1284 roku pod nazwą VELAVES. Były to czasy syna Świętopełka I - Mściwoja II, który właśnie w tym roku nadał tę osadę Piotrowi Glabunie, synowi gdańskiego podczaszego. 25 marca 1376 roku Wielka Wieś otrzymała przywilej lokacyjny, który został potwierdzony 25 lutego 1633 roku przez króla Władysława IV. W 1407 roku – w czasach wyzyku krzyżackiego - w przekazach niemieckich pojawiła się zgermanizowana nazwa wsi – GROSSENDORF, zaś w języku polskim nazwa Wielka Wieś została zanotowana po raz pierwszy w 1598 roku. Mieszkańcy Wielkiej Wsi zajmowali się wówczas głównie rybołówstwem oraz rolnictwem. Ponadto posiadali rozwinięty kunszt stolarski i kowalski oraz szereg umiejętności, takich jak wyplatanie sieci, koszy i innych naczyń. Już od zarania dziejów odznaczali się przywiązaniem do swojej krainy i zawodu rybackiego, wielkim poczuciem obowiązku, odwagą, odpowiedzialnością, pracowitością oraz szczególnym stopniem uspołecznienia. W latach 1546-1676 – podczas istnienia starostwa puckiego - nastąpił widoczny rozwój wsi. W XVII wieku pojawiło się zagrożenie od strony Szwecji. W obliczu spodziewanego najazdu szwedzkiego król Władysław IV nakazał w 1635 roku budowę fortu wojennego, dla umocnienia całokształtu pozycji morskiej Polski. Projekty fortyfikacji i budowy portu opracowali inżynier a zarazem artylerzysta Fryderyk Gatkant oraz architekt Jan Pleitner. Twierdza została wybudowana w odległości nie większej jak 8 km od Wielkiej Wsi a nazwano ją od imienia króla - Władysławowo. W 1655 roku król szwedzki Karol Gustaw podjął decyzję o napaści na Polskę a skutki wojny były fatalne również dla Wielkiej Wsi. Po pierwszym rozbiorze w 1772 roku Wielka Wieś przeszła pod panowanie pruskie i ciągle podupadając w 1789 roku stała się lennem króla pruskiego, a zamieszkiwało w niej zaledwie 15 rodzin. Rok 1885 to między innymi początek zorganizowanej obrony przed pożarami na terenie Wielkiej Wsi (Grossendorf), co miało związek z wydanym przez Rząd Pruski Zarządzeniem dotyczącym Ochrony Pożaru, którą obowiązkowo musiała mieć każda zwarta wieś, w tym również Wielka Wieś. Do czasu założenia Ochotniczej Straży Pożarnej opiekę nad sprzętem pożarniczym sprawował ogniomistrz Józef Kortas, w którego stodole zlokalizowano m.in. zakupioną w 1886 roku ręczną sikawkę oraz sprzęt podręczny w postaci beczek, wiader, hełmów, węży itp. Władysławowo jest miejscowością z rozbudowaną infrastrukturą turystyczną. Położenie nad otwartym morzem i Zatoką Pucką, a także w pobliżu Nadmorskiego Parku Krajobrazowego stanowi jeden z walorów turystycznych. W mieście znajduje się port morski położony nad otwartym morzem, którego część stanowi zachodni falochron pełniący także funkcję turystycznego mola. Władysławowo oferuje swoim turystom kąpieliska, których szerokość plaży sięga 200 m[potrzebne źródło] i noclegi we Władysławowie. W okresie letnim czynnych jest 12 kąpielisk strzeżonych. Na plaży znajduje się siedziba Radia Władek. Przy. ul. Gen. Józefa Hallera znajduje się Lunapark Sowiński, w którym można skorzystać z młyna widokowego, gokartów. Mieści się tu najwyższa kolejka górska w Polsce[potrzebne źródło]. Istnieje także możliwość skorzystania z przejażdżki ciuchcią na trasie Władysławowo – Jastrzębia Góra. Jednym z deptaków jest aleja Gwiazd Sportu, na której znajdują się chodnikowe gwiazdy z wypisanymi imionami i nazwiskami słynnych sportowców polskich i jednego zagranicznego. Aleja rozciąga się od ulicy Księdza Merkleina aż do zejścia nad morze.